Authentieke ontsnapping in het hart van Eswatini

Verborgen in het hart van Zuidelijk Afrika, biedt deze bestemming een betoverende mix van levendige cultuur en adembenemende landschappen. De majestueuze bergen, groene heuvels en gouden savannes vormen de perfecte achtergrond voor avontuur. Een reis hier is een onderdompeling in eeuwenoude tradities, waar traditionele dansen en ancestrale rituelen de zintuigen boeien. De kleurrijke markten zijn gevuld met unieke ambachtelijke producten, met zorg gemaakt door ervaren handen. De inwoners, warm en gastvrij, zullen u met trots door hun rijke erfgoed begeleiden. Geniet van de nationale parken om een diverse fauna te observeren en laat u verleiden door de wilde schoonheid van deze ongerepte landen. Een authentieke ervaring wacht op u, waar elk moment doordrenkt is van ontdekkingen en betovering.

Eswatini is een land dat van west naar oost in hoogte varieert, zich uitstrekkend van de hoogten van de Drakensbergen tot het Laagveld. In het westen bereikt het Hoogveld een hoogte van 1.300 m. Het is een bergachtig en goed besproeid gebied. Een steile helling scheidt het van het Middenveld, dat op ongeveer 700 m hoogte ligt, waar heuvels en groene plateaus de landbouw bevorderen. In het oosten, nabij de grens met Mozambique, bereikt de Lebombo-berg 600 m, waardoor er toegang is tot de hete en droge savannes van het Laagveld. De rivieren Komati, Umbuluzi en de Grote Usutu stromen van west naar oost door het land voordat ze via Mozambique in de Indische Oceaan uitmonden. Het klimaat is gematigd in het Hoogveld met neerslag die meer dan 1.500 mm per jaar bedraagt. Het regenseizoen loopt van oktober tot maart. In het Laagveld kunnen de temperaturen in de zomer oplopen tot 40 °C en zijn ze koeler in de winter, van juni tot augustus. Het wordt aanbevolen om Eswatini te bezoeken tussen maart en augustus, wanneer het klimaat aangenaam is.

De bevolking van Swaziland bestaat voor 90% uit Swazi's. Vanwege de natuurlijke ligging is het land grotendeels landelijk. De inwoners houden vee en bewerken de velden, en wonen in ronde hutten. De keuken, centraal gelegen, is de plek waar men praat, beslissingen neemt en zich 's winters opwarmt. Vrouwen staan aan de linkerkant, mannen aan de rechterkant. Veel gemeenschapswoningen bieden bezoekers de kans om de inwoners te ontmoeten. Ondanks de armoede stralen de Swazi's levensvreugde uit en zijn ze heel vriendelijk. Steden zoals Mbabane en Manzini zijn klein, kleurrijk en levendig. De markten zijn vol met heerlijke vruchten en ambachtskunst. De Swazi's leven volgens hun stamtradities. Hoewel ze voornamelijk christelijk zijn, blijven ze gehecht aan hun animistische overtuigingen. Initiatierituelen leiden tot grote ceremonies ter ere van de koning, zoals de Umhlanga waarbij meer dan 40.000 jonge vrouwen dansen om de vruchtbaarheid te vieren. Elk jaar kiest de koning volgens de polygame traditie een nieuwe vrouw, wat veel discussies veroorzaakt. In Swaziland is men officieel getrouwd na het betalen van de bruidsschat, vaak een aantal koeien aan de familie van de bruid. Zaterdag is de dag van de huwelijken, en op vrijdagavond verlaat de bruid haar familie om zich voor te bereiden. De Incwala, een ritueel voor ongehuwde mannen, duurt zes dagen en viert de eerste oogst en vernieuwing. Tradities doordringen het dagelijks leven, waarbij men wisselt van overhemd naar traditionele kleding. Op straat moet je niet verbaasd zijn om voorbijgangers in traditionele kleding te zien: een lendendoek over één schouder geknoopt en een stok met knop voor mannen bij grote gelegenheden.

Geboorte. Al meer dan 100.000 jaar bewoond, werd dit vruchtbare land eerst bewoond door de Khoisan, waarvan je nog steeds rotsschilderingen kunt zien die dateren van meer dan 25.000 jaar voor Christus. Aan het begin van de 6e eeuw, tijdens de grote Bantoe-migraties, arriveerden de eerste Swati's van de Nguni-cultuur in de regio. Andere clans vestigden zich, zoals de Bosjesmannen en de Thsonga. De Nguni stichtten de Dlamini-dynastie en verdreven geleidelijk de Bosjesmannen die weigerden zich bij hun clan aan te sluiten. Ze ontwikkelden voornamelijk landbouw- en veeteeltactiviteiten in het westelijke gebied van het huidige Mozambique, richting Maputo. In de 18e eeuw, onder druk van de Zoeloes, bezette de clan onder invloed van Nkhosi-Dlamini het land van het huidige zuidelijke Swaziland. Zo ontstond het eerste deel van Swaziland en werd Nkhosi-Dlamini erkend als koning Ngwane III. Het koninkrijk Swaziland was geboren... Het Britse protectoraat. Tijdens hun heerschappij verdedigden de opvolgers van Ngwane III, Sobhuza I en Msawti II, hun territorium tegen de Zoeloe-aanvallen en later tegen de Boeren (Nederlandse kolonisten). Ze sloten zich eerst aan bij de laatsten om zich tegen indringers te beschermen. Daarom bleef Swazi langer onafhankelijk dan zijn buren, Lesotho en Bechuanaland (het huidige Botswana), die sinds 1868 onder Brits protectoraat stonden. Tegen de Zoeloe-aanvallen versterkte Mswati II het koninkrijk Swaziland door het grondgebied uit te breiden (hij verwierf het huidige Hhohhoe). De koning voerde een felle strijd tot zijn dood in 1868 en gaf zijn naam aan Swaziland. Aan het einde van de 19e eeuw trok deze regio veel Europeanen aan die geïnteresseerd waren in goudmijnen en vruchtbare gronden (in die tijd werden er goudaders ontdekt aan de kant van de Transvaal). Het gebied werd snel veroverd door de Boeren die zich met medeplichtigheid van koning Mbandzeni, zoon van Mswati II, de gronden toe-eigenden. In 1894 nam de onafhankelijke Boerenrepubliek Transvaal de volledige controle over Swaziland over in de hoop dichter bij zeehavens te komen, maar deze aansluiting duurde niet lang! Geconfronteerd met de dreiging deed het koninkrijk in 1902 een beroep op de Britten. Zij wilden Swaziland losmaken van Transvaal om de vrede te behouden in afwachting van een aansluiting bij de Zuid-Afrikaanse Unie, wat nooit gebeurde. Na twee bloedige veldslagen was de nederlaag van de Boeren verpletterend en werd Swaziland meer dan 66 jaar lang onder Brits protectoraat geplaatst. Onder gezag van een Britse hoge commissaris werd een indirect bestuur opgezet, maar toch bleef de macht bij het traditionele hoofd en de monarchie gedurende het hele protectoraat.